door Jan D. Swart

Men hoorde de revolver bij het raadslid Geert Fileert Koster in z’n broek rammelen toen hij na een schorsing een motie van afkeuring indiende tegen energiewethouder Bonte, omdat die verzuimd had de raad te informeren over een charlatan die zich had voorgedaan als gemachtigde van het hedgefonds Bridgewater met als gevolg dat Rotterdam op z’n minst 50.000 euro lichter was geworden.

Het ging over de 2 miljoen euro die Bonte met geleend geld (tegen 2,5% rente) in het GPSI-fonds wilde steken om bedrijven zijn energietransitie te laten aanjagen. Hij was er razend enthousiast over en Dennis Tak (PvdA) had het fonds zoiets als een juweeltje genoemd. Koster niet. Die wilde met Tak wedden dat het binnen een jaar een rampenfonds zou zijn. ''Dat jaar'', riep Koster triomfantelijk, ''is dus een paar maanden geworden.''

Maar toen uiteindelijk digitaal gestemd moest worden over die motie van afkeuring volgde de bevestiging van wat tijdens het debat al zo klaar als een klontje was: ook bij deze zeperd sloot de coalitie solidair de rijen, inclusief het brave CDA dat altijd feilloos in de gaten heeft waar de meerderheid zit.

Inclusief ook de VVD. Weliswaar deelde raadslid Verheij voor de schijn nog een paar standjes uit, maar verder geen frontaal botsende meningen bij het aangevraagde vonnis voor Bonte, zodat een van de rijkste groene wethouders van Nederland uiteindelijk geen schade opliep. Bonte schaarde zich dus niet in het schanderijtje waarin de wethouders Judith Bokhove en Said Kasmi reeds zijn opgenomen.

Was het terecht geweest? Niet als men in ogenschouw neemt dat van de investering van 2 miljoen euro aan gemeenschapsgeld in het GPSI-fonds slechts een ton vooruit betaald was en dat de 1,9 miljoen nooit van de rekening van de gemeente is afgeschreven en Bonte ook die ton op tijd en op kousen en voeten is gaan terughalen. Bravo.

Ook niet als men kijkt naar de resterende financiële schade. Het gaat om 30.000 euro verdampte oprichtingskosten, nog eens 20.000 euro weggegooid geld aan een second-opinion over die charlatan, verder 2500 euro notariskosten, vele ambtenarenuren en straks nog een tasje dukaten, omdat Bonte er zo de pest over in heeft dat hij tegen die oplichter wil gaan procederen.

Zal het maximaal een klein tonnetje aan miskleun zijn? Veel geld. Dat wel. Zeker zoals Koster de schade presenteerde: ''dit zijn vele jaarsalarissen van verpleegsters'', zei hij. Maar je zal ze de kost moeten geven, de wethouders van Rotterdammers die in het verleden véél grotere financiële blunders hebben gemaakt.

Maar om Leefbaar Rotterdam nu ‘’een-spijkers-op-laag water-partij’’ te noemen, zoals GroenLinks-soldaat Leewis dat in wanhoop deed, dat was ook weer tamelijk goedkoop. Bonte had de raad eerder moeten informeren. Dat vond hij zelf ook. Dat vond hij ongetwijfeld al toen het mis dreigde te gaan, maar hij gooide er toch nog even 20.000 euro aan een second opinion tegenaan, niet in de laatste plaats om zijn eigen imago te redden.

‘’Een ruimhartige zelfreflectie’’, zei men bij D66, blij dat Bonte tot een boetedoening bereid was geweest. Zo van: overal worden foutjes gemaakt en nu niet verder zeuren. ‘’Zo’n motie afkeuring is flauw’’, vond Ingrid van Wifferen.

Overal liep er bij de coalitiepartijen een grote mate van stroperigheid langs de fles. Het CDA vond de hele manoeuvre van Bonte zelfs reuze begrijpelijk. ‘’Als je een fonds wilt met een hoog rendement calculeer je ook een hoog risico in. Want met een ouwe sok kom je niet veel verder.’’