Gisteren heeft Leen Zevenbergen uit handen van burgemeester Hans Wagner een Koninklijke Onderscheiding ontvangen voor onder meer zijn inzet van 45 jaar als vrijwilliger bij de plaatselijke brandweer. De officiële uitreiking vond dan ook plaats tijdens de korpsavond van de brandweer Albrandswaard bij Intratuin in Rhoon.

‘Leen Zevenbergen is op 14 april 1973 in dienst gekomen van de toenmalige brandweer Poortugaal. Dat is dus inmiddels al ruim 45 jaar geleden. Vanaf het begin heeft hij zich altijd volledig ingezet voor de burgers van Poortugaal en later van Albrandswaard. Tijdens de samenvoeging van de korpsen van Poortugaal en Rhoon in 2003 is hij een belangrijke bruggenbouwer geweest om de twee unieke korpsen dichter tot elkaar te laten komen.

Hij heeft de rang van Brandwacht eerste klasse gehad en is ook chauffeur/pompbediende geweest. Hij is op bijna alle wekelijkse oefenavonden aanwezig en deed mee met de (half)jaarlijkse oefendagen op de oefencentra in Nederland, België en Duitsland.

In zijn jaren als repressieve vrijwilliger heeft de decorandus zich maximaal ingezet voor de burgers van Rhoon en Poortugaal. Hij was altijd kundig, daadkrachtig en alleen afwezig als hij voor zijn werk in het buitenland was. Hij heeft het verschil gemaakt in vele levens en heeft levens, dieren en bezittingen gered en beschermd.

Naast het normale werk van de brandweer is er altijd een aantal mensen dat zich inzet om de belangrijke randzaken te regelen. Leen Zevenbergen heeft daarin altijd vooropgelopen. Dat deed hij bijvoorbeeld door met Intratuin verschillende brandweeractiviteiten te sponsoren. Of zakelijke kennissen te laten sponsoren door spullen kosteloos beschikbaar te stellen voor open dagen van de brandweer. Ook is hij mede organisator van de brandweerdagen voor kinderen met een beperking. Op de korpsavonden bracht hij voor het hele korps altijd iets lekkers mee zoals haring, gebak of een andere versnapering.

Sinds 2015 is de heer Zevenbergen niet meer repressief inzetbaar vanwege de effecten van zijn ziekte. Dat weerhoudt hem er echter niet van om zich in te blijven zetten voor het korps. Op de oefenavonden is hij nog altijd van de partij om te helpen met de oefeningen. Hij helpt met het bedenken, uitzettenen en beoordelen van deze oefeningen. En ook nu nog neemt hij regelmatig wat lekkers mee voor de inwendige mens.

De open dagen, korpsavonden en dagen voor kinderen met een beperking zouden zonder zijn inzet onmogelijk zijn.’