Terwijl haar vrienden en familie champagne drinken en oliebollen eten, staat hoofdagent Marleen in de stromende regen te zoeken naar drie inbrekers die een kluis probeerden te stelen. Veel geluk lijkt ze niet te hebben. Of ziet ze daar toch iets in de bosjes? Een blog van hoofdagent Marleen.

,,Het is oudjaarsnacht en in plaats van oliebollen te eten en met familieleden en vrienden te toosten op het nieuwe jaar, sta ik gepland voor een nachtdienst. Persoonlijk vind ik dat nooit zo’n probleem. Het zijn meestal diensten waarin veel gebeurt en over het algemeen zijn de meeste mensen, zowel op straat als in het bureau, in opperbeste stemming. Om klokslag 00:00 uur proosten we met alcoholvrije champagne op het nieuwe jaar, wensen we elkaar het allerbeste en kijken naar het vuurwerk vanaf het dak van het bureau. We zijn met een grote groep gezellige en gedreven collega’s en iedereen is in afwachting van de eerste meldingen voor die nacht."

,,Plotseling roept de meldkamer meerdere eenheden op in verband met een inbraakmelding bij een grote fabriek in de stad. Terwijl we erheen rijden komt iets meer informatie binnen. Blijkbaar is een aantal personen betrapt door beveiligingsmedewerkers toen zij probeerden een kluis te stelen. De daders moeten nog in de buurt zijn. Dit vermoeden wordt bevestigd wanneer onze chef van dienst, die toevallig in de buurt van de fabriek rijdt, ineens door de porto schreeuwt dat hij een aantal personen de straat over ziet rennen. Dit geeft alleen nog maar meer adrenaline, we zijn er bijna."

,,Wanneer we aankomen op de locatie zien we van allerlei kanten politieagenten aankomen en twee hondengeleiders. We voelen het allemaal: Ze moeten nog in de buurt zijn, dit kan niet misgaan. Het enige minpunt is dat de regen op dat moment met bakken uit de lucht komt, maar dat interesseert op dat moment niemand iets.  Het gebied is inmiddels compleet afgezet, geen inbreker die hier nog ongezien wegkomt."

,,Toch gaat de zoektocht iets minder voorspoedig dan verwacht. Ondanks dat elke hoek door ons is uitgekamd, is er na dik een uur nog steeds geen spoor van de verdachten. Langzaamaan raakt iedereen toch een beetje gefrustreerd. We zijn allemaal koud en nat en zien eruit als een stel verzopen katjes. Toch blijft iedereen gewoon verder zoeken.  Ook de honden hebben ondanks dat ze hun uiterste best doen, nog steeds geen spoor kunnen oppikken van de daders."

,,Ik sta bij mijn collega en samen bespreken we hoe het nu toch mogelijk is dat we ze nog niet hebben gevonden en waar we nog kunnen kijken. We zeggen nog iets in de trant van: “Die lui zullen zich stiekem wel bescheuren van het lachen. Die zien ons waarschijnlijk gewoon telkens voorbij lopen terwijl wij hen niet zien.” Ondertussen schijn ik quasi nonchalant nog een beetje in de omliggende bosjes. Ineens zie ik iets wat volgens mij toch wel verdacht veel lijkt op de witte zolen van twee sportschoenen. Mijn collega staat net met zijn rug naar mij toe. Ik loop iets dichterbij omdat ik nog aan mezelf begin te twijfelen ook. Het zal toch niet zo zijn dat er gewoon al dik een uur iemand in de bosjes ligt en wij hem niet hebben gezien? En ja hoor. In elkaar gedoken onder een bosje zie ik daar toch echt een van onze verdachten liggen. Ik ben op dat moment zo verbaasd dat ik in eerste instantie alleen maar naar mijn collega en door de portofoon roep: “ S. hier zit er eentje! Mijn collega is maar een paar stappen van mij verwijderd en is gelukkig iets doortastender dan ik op dat moment: “Kom maar in de benen, je bent aangehouden!” Ik geef onmiddellijk via de portofoon door dat de eerste verdachte is gevonden. Voor mijn gevoel klink ik zo blij als een kind. De meldkamer reageert enthousiast en ook van de andere collega’s komen complimentjes binnen. Het geeft iedereen ook gelijk weer energie."

,,We brengen onze verdachte over naar het arrestantencentrum en zetten onder het genot van een bak warme koffie en thee de aanhouding en onze bevindingen op papier. Ondertussen blijven we natuurlijk meeluisteren met de collega’s die nog op de locatie staan. Ineens wordt de stilte weer verbroken. We horen een van de hondengeleiders zeggen dat ook de tweede verdachte is aangehouden. Ook nummer twee is binnen!"

,,Ook de derde verdachte wordt enige tijd later gevonden. Hij had zich verstopt bovenop een vrachtauto en besloot, toen hij constant een hond om de vrachtwagen hoorde grommen en blaffen, dat het waarschijnlijk toch verstandiger was om zich over te geven."

,,Wanneer we een paar uur later terug op het bureau komen is iedereen euforisch en hangt er een uitgelaten sfeer. Iedereen ‘high fived’ zich een ongeluk, de een nog doorweekter dan de ander. Bij sommige vrouwelijke collega’s zit de mascara zo’n beetje tot aan hun kin. Maar het maakt allemaal niet uit.  Dit is precies wat het werken bij de politie zo geweldig maakt. Samen werken naar een doel en daar uiteindelijk in slagen, ook al duurt het soms even. Iedereen is in eerste instantie toch bij de politie gegaan om boeven te vangen en vannacht hadden we er gewoon drie in een keer. Voor een politieagent geen mooiere manier om het nieuwe jaar te beginnen!"

,,Een aantal maanden later bleek onze inzet ook nog eens niet voor niks geweest. De drie verdachten werden veroordeeld tot celstraffen van 4 en 5 maanden."