Het is ongelooflijk. Gisteren was ik bij een voetbalwedstrijd die een volslagen verbijsterend verloop en dito uitslag kende. Het werd aan de Omloopseweg 12-0 voor vv Rhoon. Het arme Piershil stond aan schaduwzijde van deze uitslag. En wat het nu zo verbijsterend maakte, was de sfeer in het veld. Er was totaal geen sprake van vernedering. En dat kwam door de houding van beide ploegen. Aan de zijde van Rhoon werd na de 2-0 al nauwelijks meer gejuicht na weer een treffer. Wel waren er gemeende felicitaties tussen ploeggenoten onderling, zeker als het een fraai doelpunt betrof, maar geen vervelende gebaartjes en triomfantelijke uitingen richting de tegenstander. En met name dat gaf blijk aan respect voor de tegenstander; ondanks de uiteindelijke monsterscore van deze pot.

En Piershil bleef gewoon, naar vermogen, door voetballen. Onderling werden er geen verwijten gemaakt, de trainer heb ik niet gehoord en de scheidsrechter had zo’n beetje de rustigste dag van zijn seizoen. Ik geloof dat er over de hele wedstrijd zes overtredingen zijn gemaakt; aan gele en/of rode kaarten werd al helemaal door niemand gedacht. En na afloop werden er uitgebreid, welgemeend en respectvol handen geschud. Zelfs de keeper van Piershil zag ik met een glimlach van het veld lopen.

Fanatici zullen wel zeggen dat dat een volslagen verkeerde grondhouding is en dat je er, ondanks voetballend onvermogen, vol in moet knallen. Nou, ik moet zeggen, ik vond dit heel verfrissend. Gewoon voetballen omdat je er lol in hebt; ondanks schrikbarende cijfers. De club uit de Hoeksche Waard staat namelijk puntloos onderaan in de competitie met, schrik niet, na 19 wedstrijden een doelsaldo van min 180; 7 voor en 187 tegen. Dat zijn bijna tien tegendoelpunten per wedstrijd. Zij zien dit jaar dan ook, zo heb ik mij tenminste laten vertellen door mensen die het kunnen weten, meer als een leer- en oefenseizoen. Om volgend jaar, in een klasse lager dan natuurlijk, weer gewoon mee te kunnen doen.

Leuke bijkomstigheid was nog wel dat sommige mensen bij Rhoon twijfelden aan het feit of het elektronische scorebord wel tot boven de 9 kon tellen; dat was, volgens zeggen, tot gisteren namelijk nog nooit gebeurd. Ook dat ging goed.

Ik had op deze manier in ieder geval een prettige middag. En met mij, vreemd genoeg, ook álle andere aanwezigen. Zo kan het dus ook bij een amateurvoetbalwedstrijd.