Voor een ruime meerderheid van de tienduizenden huishoudens, die op zoek zijn naar een sociale huurwoning in Rotterdam, zal 2024 de geschiedenis ingaan als een allesbehalve succesvol jaar. 

Een paar dieptepunten: 

Er werden weer volop mooiweerverhalen de wereld in geholpen. Aan het begin van het jaar waren er volgens wethouder Chantal Zeegers nog ruim 127.500 sociale huurwoningen van woningcorporaties in de stad. Drie maanden later corrigeerde de minister dat cijfer. De nieuwe stand was opeens 118.372. Een afname of verdamping (?) van ruim negenduizend goedkope huurwoningen! De spoeling werd dus dunner. Politiek tumult leverde het niet op.

De grondprijs voor een sociale huurwoning werd verhoogd met 150 procent. Van 99 naar 250 euro per vierkante meter appartement. Daardoor is het duurder en lastiger geworden voor corporaties om sociale huur te bouwen.

Ook om niet vrolijk van te worden was het dat de Rekenkamer opeens ging goedkeuren dat de gemeente de sociale voorraad mocht opkrikken met ruim 30.000 particuliere huurwoningen, waarvan niet valt vast te stellen of ze sociaal zijn. Directeur Marjolein van Asselt van de Rekenkamer had jarenlang gezegd dat de categorie nepsociaal vooral niet mocht worden meegeteld bij de sociale voorraad. Maar in februari, van de ene op de andere dag, vond zij het plotseling wel prima. De gemeenteraad interesseerde het niet.

Eveneens mistroostig en ongepast was het gejubel van drie corporaties over hun - minieme - aandeel in de toekomstige nieuwbouwlocatie voor 2500 woningen Merwe-Vierhavens. Slechts twaalf procent gaan die corporaties voor hun rekening nemen. Een schamele 292. En dat in een stad met 90.000 woningzoekenden. Schrale troost: op andere plekken in Rotterdam zijn de percentages sociaal nog lager.

Het verkopen van sociale huurwoningen ging fris en vrolijk door. Ook werden er krotten verkocht als kluswoning. 

Wat helaas ook niet ophield, - zij het dat dat de gemeente niet valt te verwijten - was de huurprijsverhoging. De huur kon met maximaal 5,8 procent stijgen. Pogingen van de tegen de bierkaai strijdende huurdersorganisaties om 'hun' corporatiedirecteuren op andere gedachten te brengen, waren kansloos. 

Oké, er zal heus wel het en ander goed zijn gegaan. En er zijn best wat argumenten te bedenken waarom het de gemeente en woningcorporaties niet lukt om meer goedkope woningen te realiseren. Dat neemt echter niet weg dat grosso modo de positie van die minder bedeelde huishoudens, die die woningen het hardst nodig hebben, in 2024 toch weer achteruit is gegaan. Mede als gevolg van gemeentelijk (woon)beleid.