Mijn broek zakt altijd tot aan m’n enkels af van het lachen als ik een profvoetballer glashard hoor liegen dat ze zo’n mooie brede selectie hebben. Alle posities dubbel bezet. Ook de zijne. Dus 50% kans dat je niet speelt. Soms nog minder. 

Ik moest er vrijdagavond bij de start van de eredivisie aan denken toen ik Mike Eerdhuijzen zag debuteren in Sparta, omdat aanvoerder Auassar thuis met keelpijn zat. Ik ga u zeggen: die lange Volendammer, die wil maar één ding en dat is dat Auassar volgende week tegen AZ nog steeds zo’n rood keeltje heeft. 

Die dubbelbezettingseuforie is dus gelul. Geen voetballer die niet in de basis wil staan. Zelfs als ie zonder blessure gewisseld wordt heeft ie de ziekte in. Daarom kijk ik ook nooit naar die verklarende vraaggesprekken na afloop: allemaal komedie.

Trainers zijn er wel happy mee, maar die zweten wel aanhoudend peentjes bij de wekelijkse uitleg waarom er elf niet kunnen worden opgesteld. Zo'n man weet dat hij het weekend voor een speler gaat verkloten, maar wil hem ook niet kwetsen. Dat lukt natuurlijk nooit helemaal en dus zie je tegenwoordig rond de 70e minuut het bekende aai- en herstelwerk.

Bij Sparta vrijdagavond ten faveure van vijf man en zelfs met zoveel succes dat er ineens een veel agressiever elftal stond. Au.

Nog even over die Volendammer. Ook hij werd gewisseld, maar niet noodzakelijk. Goed ventje. Zou hij trouwens weten dat Sparta in 1959 landskampioen werd met een drie centimeter langere dorpsgenoot op zijn positie? Zou hij Jannie Schilder kennen en weten dat deze inmiddels bijna 86-jarige reus samen met Pietje de Vries nog de enige twee landskampioenen in leven zijn?

Nog interessanter voor Mike Eerdhuijzen: Jannie Schilder werd gekocht voor exact 100.000 gulden en zat één seizoen lang in Rotterdam op de bank, omdat de levende legende Rinus Terlouw als stopperspil weigerde te stoppen. Ook een seizoen lang daarna geen pijn z’n keel gehad.

Het zal Eerdhuijzen een worst zijn. De enige Spartaan die bereidwillig luistert naar middeleeuwse verhalen is Bart Vriends. Hij spaart ook alle foto’s die van Bep Zaal in omloop zijn en dat is uit de tijd dat Sparta met twaalf selectiespelers landskampioen werd. Twaalf? Ja, want Pim Visser was de enige reserve die af en toe meespeelde. Blessures waren zeldzaam. Verzorger Hofman zat er voor spek en bonen bij.    

Alleen rechtshalf Ad Verhoeven had zwakke liezen. Maar die deden alleen pijn als hij in de buurt was van de cornervlag, rechts van Het Kasteel. Daar zaten de meisjes van de EHBO. In andere stadions waren dat dames op leeftijd in legeruniform met omgeslagen sokjes, maar Sparta kreeg elke thuiswedstrijd de opleidingsklas. 

Leuke tijd. Behalve voor de reservespelers, die 34 wedstrijden werkelijk nooit invielen. Daar was trainer Denis Neville meedogenloos in.