Zuid-Holland wordt steeds voller, dus als u en ik onze hakken niet stevig in de klei zetten veranderen anderen polders in asfalt en steen en blijft er geen groen meer over om adem te halen.
Wilt u dat?
Ik niet.

Staan we elke dag stil bij de lepelaar en de grutto? Nee. Maar we willen ze ook niet missen.

Als we Zuid-Holland, als de dichtst bevolkte provincie van Nederland, niet gauw te hulp schieten, blijven er weinig bomen en weidevogels meer over. Dus zeggen we: kappen met dat kappen.
Is dat raar?
Nee.
Is dat links? Onzin. Het is een standpunt vanuit gezond verstand en bovendien is het een te respecteren voornemen.

Waardevolle groengebieden zoals het Nationaal Park De Biesbosch en de Nieuwkoopse Plassen moeten we met hand en tand beschermen en de komst van het Nationaal Park Hollandse Duinen koesteren.
Ja, zult u zeggen, lijkt me logisch.
Maar dat is nou net even te vrijblijvend. Met een simpele vaststelling redt u het niet. Daar moet u - met het stembiljet in handen - op 20 maart wel wat aan doen.

Provinciale Statenverkiezingen. Je zal de mensen de kost moeten geven die daarvan zeggen: dat is te ver van mijn bed. Ga de straat op, vraag de mensen wat het bestuur van Zuid-Hollland doet en u zal merken dat ze het niet of in het gunstige geval nauwelijks weten.

Maar als je doorvraagt en mensen mee laat beslissen of we natuur- en recreatiegebieden aan de markt moeten gaan verkopen, dan roepen ze al nee voordat de vraag is beëindigd.
En ze willen ook geen nieuwe huisjes op de stranden. Geen nieuwe woningbouw in de waardevolle natuur. Geen privatisering van strand, duinen en oevers. Met andere woorden: de mensen weten dondersgoed wat ze willen. Alleen ze hebben er soms geen idee wie die wensen voor hen verdedigt.
Welnu, dat is de provincie.
En natuurlijk moet je daar dan de juiste politieke partij bij betrekken, anders kom je alsnog van de kouwe kermis thuis.

Mooie landschappen met groen en water en de kunst, dat zijn eigendommen, die zijn van iedereen. Daar moeten we de asfaltboys niet met hun vurige tengels aan laten komen.
We moeten ook niet onnodig rijkswegen doortrekken zonder er bij stil te staan wat een geluidsoverlast en stof dit veroorzaakt en wat voor groen daarvoor moet worden opgeofferd.

En heus, we propageren geen rentree naar de middeleeuwen. Als het echt niet anders kan, zijn ook wij bereid nieuw te asfalteren. Maar alleen: als het niet anders kan. Je kan immers het bestaande asfalt ook goed beheren.
En tegen die verstokte automobilist zou ik willen zeggen: probeer dat ov nou eens. Voor mij part één keer. En voor kleine ritjes: stap op die fiets. Misschien gaat er een wereld open.

En nee, ik vergeet de minder valide mens niet. Die geven we juist overal voorrang. Ook als ze met de auto zijn.

Leo Bruijn, oud fractievoorzitter van de Partij van de Arbeid in Rotterdam, vertegenwoordigt bij de komende provinciale verkiezingen de PvdA in Zuid Holland.