Afgelopen week was ik met mijn zoon bij TailormadeSuits in Rotterdam. Ik was er nog nooit geweest. Sterker nog, ik ben nog nooit in een winkel geweest die daar ook maar een klein beetje op lijkt. Zo’n winkel waar bijvoorbeeld Hugo de Jonge zijn schoenen koopt. Een hele fraaie winkel overigens die vooral doet in maatkostuums en -overhemden. En mensen die mij kennen, weten dat dat nou niet bepaald mijn meest natuurlijke habitat is. Zelf frequenteer ik Scapino, C&A en op een goeie dag La Forma Grande in Dordrecht.

Maar goed, we werden er ontvangen door een uiterst vriendelijk heerschap dat na de materiaal- en kleurkeuze van het pak pas goed losbarstte. Een enquête van Maurice de Hond is er niets bij. Mijn zoon moest, natuurlijk met mij als behulpzame vader aan zijn zijde, kiezen uit diverse, in mijn ogen, rand- en bijzaken. Hij moest keuzes maken uit een voering voor in het jasje, een voering voor de binnenzijde van de kraag, of hij een omslag in zijn broek wilde of juist niet, één of twee kontzakken, schuine of rechte zakken op het jasje, een ingeborduurde tekst bij de binnenzak, een ingeborduurde tekst aan de binnenzijde van de kraag, de kleur van de stikselranden van het jasje en welke knopen hij erop wilde.

En uiteindelijk, het is echt waar, de kleur van de knoopsgaten. Dan denk je toch echt dat je in de maling wordt genomen. Lieten we vroeger de stagiaires tenslotte niet een doosje knoopsgaten halen of in het archief zoeken naar de map van het vijfde kwartaal? Maar de verkoper meende het heel serieus. Alleen bleek het te gaan om de kleur van het stiksel rondom de knoopsgaten. Echt hoor.

Vervolgens werd alles opgemeten. Van schouders, torso en heupen tot en met binnenlengte van de benen, omvang van de boven- en onderbenen en ook de voeten. Bij de wijdte van de broek, liefst niet te wijd in dit geval, moet namelijk ook rekening gehouden worden met de voetmaat. Het is blijkbaar erg handig wanneer je met je voeten ook daadwerkelijk door je broekspijp past.
En tot slot werd het jasje zo strak ingemeten dat wanneer mijn zoon straks een keer diep ademhaalt, zijn knopen volgens mij als projectielen door de kamer knallen. Ik ben natuurlijk niet helemaal onbekend met dat fenomeen, maar dan toch weer net even anders, volgens mij.

Uiteindelijk stonden we na een kleine twee uur weer buiten. Mijn zoon een maatpak (over vier weken dan) en ik een ervaring rijker.