‘Plats wooden en other delen op de floor naast u. Telt voor begin all de screven en bowten en haal ze daarafter maar bifoor use uit sackje. Screw scroef nooit in daarvoor bestemde hool, maar doe dit links. Scroefdriver altijd rechts gebruiken met gemerkte platzen op tekening en dan ook nooit. Krachtdrill alleen op power en spikers nooit hammer in. Kijk always uit met cinderen.’
Zo ongeveer ziet de gemiddelde gebruiksaanwijzing er uit wanneer je iets doe-het-zelverigs koopt. Een kast, een bureau, een bed en of het nu uit China of uit Zweden komt; dat maakt allemaal niet uit. Nachtmerrieachtige omstandigheden spelen zich af waar Hitchcock nog een punt aan kan zuigen. Echtelijke onmin breekt uit tijdens de werkzaamheden en altijd is daar natuurlijk het ontbrekende vitale nippeltje of schroefje. Of je blijft uiteindelijk zitten met een onderdeeltje dat gedurende de hele levensduur van het product een knagende onzekerheid bij je achterlaat over de vraag of je alles wel goed hebt gedaan en of de hele zaak op een goeie dag niet opeens in elkaar stort.
Maar ook kant en klare zaken kunnen je tot wanhoop drijven. Wanneer je net beschikt over een gloednieuwe koelkast die spullen die schreeuwen om verkoeling juist opwarmt, zit je ook even niet te wachten op een bezoekje van je schoonmoeder. Drie keer moest er een monteur aan te pas komen; drie keer een andere en steeds een slimmere natuurlijk. Niets begrepen ze ervan; geen van drieën. Alles nagekeken, hele koelsysteem opnieuw gevuld en maar lullen. ‘Het is een natuurkundige wet dat warme lucht stijgt en dus is bovenin uw koelkast warmer dan onderin.’ Wat een formidabel inzicht. Dat weet iedereen wel, maar niet iedereen heeft een koelkast waarin het bovenin, zelfs op de hoogste stand, niet kouder is te krijgen dan 15 graden. Gemeten diende er vervolgens te worden; 24 uur lang. En dan niet met onze thermometer maar met een ‘geijkt apparaat van de zaak’; dat zou schelen. En ja hoor, de meting gaf 13,9 graden aan. ‘Ziet u nou wel, dat scheelt al.’ Ja prachtig. Ik zal het meteen doorgeven aan die bacteriën die zich van pret op de knieën slaan en zich bij deze temperaturen zo’n beetje ieder uur in aantal verdubbelen. Gekrabd werd er vervolgens op hoofden en in kruizen, shaggies werden in ketting gerookt en koffie werd met kannen gezopen. Totdat iemand wat zag. En ja hoor, het euvel was gevonden. Ons maandagochtend modelletje had een verkeerd knopje om het licht uit te krijgen of een verkeerde deur of een combinatie van deze twee zaken. In ieder geval kwam het erop neer dat het lichtje, ook wanneer de koelkast hermetisch was afgesloten, bleef branden. En dat is pas de ware nachtmerrie van de zuinige en milieubewuste Nederlander.