Nou, het Filmfestival is weer voorbij. Wat? Zult u nu denken. Het Rotterdam Filmfestival? Lezers van deze site zal het zowiezo onbekend zijn want cultuur, dus vies. Subsidieslurpers. Toch?

Film is toch iets met popcorn? En soms op Pornhub hebben ze ook interessante filmpjes voor in de doorzonwoning op een afgelegen woonwijk.

Maar terug naar het Filmfestival. Ooit legendarisch. In Lantaren Venster in de Gouvernestraat. Met vier zalen en een rock n roll aanpak. Hier in Rotterdam begon de Neue Deutche Welle. Revolutionair saai.

Ik was Zorro gewend in het middagmatinee van het Victoriatheater. Maar het was geweldig het Filmfestival in de Gouvernestraat. Daar kwamen alle vernieuwende filmmakers. Jarmusch, Fassbinder, Dennis Hopper, Andrej Tarkovski en heel veel meer. Zelfs tout Amsterdam kwam hierheen voor het festival.

Vol onbegrip dat Rotterdam voorop liep. Kroegen vol. Ik kan me nog herinneren dat ik met vrienden Barfly had gezien. Film over twee alcoholisten. Mickey Rourke en Fay Dunaway. Afijn, wij direct Hotel Centraal binnen gestapt en straallazerus met whisky in de clubfauteuils geworden daar. Dat was voor dat Centraal een legendarische festivallocatie werd.

Das war einmal.

Net zoals het festival ben ik bang. Het was heel groot geworden. Het was geweldig! Maar nu overvleugeld door Berlijn en Venetië. Bovendien hoeven producenten hun film niet meer te promoten via festivals. Geen regisseurs en acteurs meer. De deals worden gemaakt bij Netflix en Amazon in cleane kantoren in LA.

Of digitaal.

Dus. 

Wat nu?

Back to basic. Knettergekke programmeurs inhuren. Terug naar een locatie. En dan niet het crematorium Lantaren Venster of het yuppenparadijs KINO. Maar werkelijk iets wat een verrassing is.

Weet ik veel waar. Voor mijn part met super 8 projectoren. Laten nieuwe gekken het doen. Zoals Huub Bals ooit. Ik kijk weer gewoon John Wick en val in slaap bij teveel dialoog. Net zoals vroeger op het Filmfestival Rotterdam.