Deze week kunnen we het proces volgen tegen een groep Hilversums tuig, dat op Mallorca verschillende toeristen mishandelde en uiteindelijk één jongeman doodschopte.

Bij het volgen van de gebeurtenissen destijds lopen de rillingen over je rug. Een groep van negen mannen uit bevoorrechte kringen, die uit verveling en voor de kick onschuldige vakantievierders mishandelen. Natuurlijk wordt nu de bekende discriminatiekaart getrokken, omdat één van de daders zou zijn uitgescholden voor k.k. Marokkaan. Dat doet het meestal wel goed bij onze rechterlijke macht zal hun advocaat ze hebben ingefluisterd.

Degenen die de dodelijke schoppen hebben uitgedeeld zijn niet bekend bij justitie, maar wel bij de het tuig zelf. Ze doen er het zwijgen toe alsof het over een winkeldiefstal gaat. Ze kennen de “omerta”, de geheimhoudingsplicht. Niet alleen dat, ze intimideren ook andere getuigen door de ruiten in te gooien.

Regelmatig zien we bij Opsporing Verzocht “de oproep om mensen te identificeren, waarvan één of meerde “partners in crime” al zijn opgepakt. Die zwijgen als het graf uit solidariteit met hun “matties” of uit angst.

Ik vind dat deze houding, dit gedrag, een beloning moet krijgen. In feite wordt hier misdadig gedrag getoond, want het verzwijgen van een misdaad is strafbaar. Het bewust laten rondlopen van soms zeer gewelddadige personen is een risico voor de hele samenleving en op “omerta” zou dus een straf moeten volgen.

Er is een juridisch precedent, want toen in Arnhem twee scooterrijders niet wilden vertellen wie van hen een dodelijk ongeluk veroorzaakt had, werden ze beiden door de rechter veroordeeld.

Wat is er op tegen om daders, die hun criminele vrienden niet willen verraden een extra straf op te leggen?

Hetzelfde geldt voor dat Hilversumse schoelje: geen namen, dan allemaal schuldig aan doodslag en de maximum straf! Kiezen of delen!

Werk aan de winkel dus voor onze Tweede Kamer of de minister van Justitie om dit zo snel mogelijk wettelijk te regelen.