Een wijkagent wil je zo goed mogelijk in verbinding staan met de wijk. Daar zijn veel verschillende manieren voor. Via de filmpjes van Politie in de Buurt op YouTube, krijg je een inkijkje hoe creatief wijkagenten in het land dit aanpakken.

De Katwijkse Huibert den Butter is zo’n wijkagent die zijn creativiteit inzet voor een specifieke doelgroep: jongeren. Hij merkte in zijn werk dat sexting vaak ter sprake kwam onder de jeugd. ‘Ik wilde de jongeren bewust maken dat je hiermee echt in de problemen kunt komen. In de omgeving pleegde een jongen om die reden zelfmoord.’

Sexting op de kaart
Maar hoe bereik je de jongeren? Een ervaring blijft beter hangen dan alleen voorlichting;  daarvan was Den Butter overtuigd. Hij legde contact met twee lokale YouTubers met de vraag of ze samen iets konden maken om sexting op de kaart te zetten. En zo geschiedde. Samen ontwikkelden ze een soort CSI/Cluedo-achtige YouTube game waarmee jongeren als een rechercheteam aan de slag gaan om een sextingzaak op te lossen. De Katwijkse jongeren waren ontzettend enthousiast en inmiddels hebben alle middelbare scholieren tussen de 12 en 14 jaar in Katwijk de game gespeeld én voorlichting gehad over sexting. Want dat is de kracht: Halt en jongerenwerk verzorgen de voorlichting. De bewustwording onder jongeren lijkt goed te werken. Het aantal meldingen over sexting is gedaald, van één a twee per maand naar maximaal drie per jaar. Inmiddels is de game opnieuw geproduceerd en ontdaan van de lokale Katwijkse verwijzingen zodat het ook elders in het land bruikbaar is. Den Butter en zijn team wonnen er in juni zelfs de Hein Roethofprijs  mee.

Kruisverhoor
Een stuk zuidelijker in het land werkt Sander Cornelissen als wijkagent van Weert. Hij is te zien in het meest recente Politie in de Buurt-filmpje. 'Wat doet u hier' en 'is er iets gebeurd?’ zijn de twee meest voorkomende vragen die Sander krijgt als hij in de buurt zijn wijkbus parkeert en het luifeltje uitschuift. ‘Wanneer ik dan uitleg wat ik kom doen, verandert het kruisverhoor wat ik moet afleggen, naar een prettig gesprek.’ Voor mij is het belangrijk om regelmatig in de wijk te zijn en er gevoel bij te krijgen. Wat er leeft en het veiligheidsgevoel zijn zaken die je niet uit een systeem haalt.’

Vredestijd
Cornelissen vindt het belangrijk om contact te maken in 'vredestijd'. Zonder een beladen melding of incident praten met mensen en er even de tijd voor nemen. En daar leent de wijkbus met statafel zich op bijvoorbeeld de parkeerplaats van een supermarkt, zich uitstekend voor. ‘Het geeft de burger een goed gevoel. Het is laagdrempelig en daarbij verstevigt dit mijn informatiepositie in de wijk. Ik vind het niet belangrijk dat iedereen mij kent, maar wel dat iedereen mij weet te vinden. De wijkbus helpt hierbij’, aldus Cornelissen. ‘Mensen wijzen mij vaak op zaken die ik niet kan zien, omdat ik zelf niet in Weert woon. Laatst wees iemand mij erop dat de gevaarlijkste straat van Limburg in mijn wijk ligt, maar dat gemeente en politie er niet komen. Dat dwingt mij, op een prettige manier, om hierover nog eens goed met onze verkeersexpert te sparren. Kortom, de wijkbus is een verrijking. Het brengt mij dichter bij de buurt en de buurt dichter bij mij. Tweerichtingsverkeer zullen we maar zeggen.’