Rotterdam is bekend met de werkwijzen van de creditboys. Ze dwingen – na een periode van bevriend raken - slachtoffers om telefoonabonnementen af te sluiten. De mobiele telefoons die daarbij horen, worden vervolgens afgepakt en doorverkocht. Daarna draait de gedupeerde op voor de abonnementskosten en blijft met schulden achter.

Wethouder Grauss heeft zodoende een stadsmarinier Schulden aangesteld, die met samenwerkende organisaties deze activiteiten signaleren. Maar vooralsnog lijkt het probleem niet grootschalig. Ook de politie hoeft zodoende nog geen aparte registratie van het aantal misdrijven bij te houden. Hij meldt dit raadslid Segers-Hoogendoorn van het CDA die alarm sloeg.

Maar Grauss wil ook zijn ogen niet sluiten voor het opkomende probleem. Enkele jaren geleden constateerde de Kredietbank Rotterdam (KBR) al dat er bovenmatig veel schulden ontstonden bij telefoonproviders. Telefoonaanbieders hebben sindsdien het winkelpersoneel getraind op het herkennen van deze vorm van fraude. Verplicht is nu een inkomenstoets. Ook moet er een Bureau Krediet Registratie-check (BKR) worden gedaan wanneer er een telefoonabonnement wordt afgesloten en dient er een BKR-melding gemaakt te worden wanneer er een leenkrediet wordt aangegaan om een telefoon te bekostigen.

Door deze maatregelen wordt de kans op fraude beperkt.

De creditboy zoekt slachtoffers op feestjes, scholen, of via sociale media, en probeert vertrouwen te winnen door een praatje aan te knopen en zich voor te doen als nieuwe leuke vriend. Echter naar verloop van tijd verandert de situatie en dwingt de creditboy het slachtoffer om in korte tijd zoveel mogelijk (telefoon)abonnementen af te sluiten. Sommige slachtoffers wordt een deel van de winst beloofd, anderen worden gechanteerd of afgeperst. De dure telefoons worden ingenomen en het slachtoffer blijft achter met torenhoge abonnementskosten.